‘Werken in de thuiszorg betekent voor mij het verschil maken in iemands leven over een langere periode. Je leert een cliënt kennen, ontmoet familie en ontdekt hoe iemand leeft. Achter de voordeur zijn mensen zichzelf en durven ze kwetsbaar te zijn. Dat maakt het heel persoonlijk. De band die daar vaak uit ontstaat, vind ik heel bijzonder. Als pas afgestudeerde HBO-V’er ging ik eerst aan de slag in het ziekenhuis, maar al snel merkte ik dat ik daar niet op mijn plek was. Ik vond het te medisch, misschien ook te vluchtig. Bij STMG vond ik snel daarna mijn plek. Mensen ondersteunen om zo zelfstandig mogelijk te kunnen leven, vind ik heel waardevol. Een leven met beperkingen. Soms tijdelijk, soms permanent, maar zoveel mogelijk met eigen regie. Mijn dag is helemaal goed als ik de dankbaarheid van cliënten, hun partner of mantelzorger zie over een beslissing die zij zelf met onze hulp hebben kunnen nemen. Dat zit hem soms in kleine dingen. Door mee te denken of iemand wegwijs te maken in de hulp die mogelijk is, zoals maaltijdzorg of dagopvang.
Vaak weten mensen niet wat er allemaal kan en laten wij een wereld voor ze opengaan. Maar regelmatig is de zorgvraag ook veel complexer als iemand meerdere kwalen heeft of revalideert na een operatie. Als wijkverpleegkundige ben je dan het gezicht van STMG in overleg met huisartsen, fysio- en ergotherapeuten en tal van andere disciplines. Veel specialistische zorg hebben we bij STMG zelf in huis. Dat zorgt ervoor dat je makkelijk en snel kunt schakelen met collega’s.
Denk aan wondzorg of palliatieve zorg. In zo’n coördinerende rol ben ik het meest in mijn element. Ook in ons eigen team. Ik hou ervan om de lijntjes uit te zetten en ervoor te zorgen dat we – naast de drukte van het werk - ons als team ook blijven ontwikkelen. Bij STMG krijg je die ruimte en heb je de vrijheid om mee te denken of met je eigen ideeën aan de slag te gaan. Dat is fijn, want daar leer je van en daar groei je van.’
Beelden: Ivo Hutten.