Het verhaal van Anneke (39)

'Mensen die ongeneeslijk ziek zijn hebben vaak de wens om thuis te overlijden. In hun eigen kamer, tussen hun eigen spullen en hun dierbaren eromheen. Samen met mijn collega’s help ik om dat zo rustig en comfortabel mogelijk te laten gebeuren. Daar gaat over het algemeen een langere periode van zorg aan vooraf. Het is dankbaar werk om mensen in de meest kwetsbare periode van hun leven goed en fijn te kunnen begeleiden. Ik kan me geen ander vak voorstellen waarbij je zo snel “echt” contact maakt met mensen en een vertrouwensband opbouwt.

Nog maar kortgeleden stapte ik na 13 jaar van de klinische geriatrie in het ziekenhuis over naar het team voor palliatieve en oncologische zorg bij STMG. Hoewel er deels overlap is in het werk, kom je in de thuiszorg meer iemands eigen wereld binnen en maak je cliënten mee in hun eigen sociale context. Voor mij maakt dat de zorg completer dan alleen de lichamelijke problemen die iemand heeft. Je ziet hoe mensen wonen, wie er om hen heen staan, wat ze in het leven hebben meegemaakt en wat ze belangrijk vinden. Als specialistisch verpleegkundige ben ik een vraagbaak voor hen en voor mantelzorgers, maak symptoomlastanalyses, bereid mensen voor op scenario’s die zich kunnen voordoen in het ziektebeeld en zorg ook dat er ruimte is om invulling te geven aan laatste wensen. Het is een hele zelfstandige functie, maar ik ben onderdeel van een hecht en betrokken team. We staan onvoorwaardelijk voor elkaar klaar en overleggen als we belangrijke beslissingen moeten nemen. Of we zijn een steun voor elkaar, want ons werk kan soms erg aangrijpend zijn. In mijn werk moet ik ook regelmatig improviseren en flexibel zijn, zeker als mensen terminaal zijn. De thuiszorg is veel minder protocollair dan het ziekenhuis en dat maakt het voor mij uitdagender. Ik ervaar meer rust om langer met iemand in gesprek te gaan zonder dat er weer een pieper afgaat om naar een volgende kamer te rennen.